هزینه‌های درمان ناباروری و نازایی تحت پوشش بیمه پایه قرار گرفت

مهرماه ۱۴۰۰ و در ابتدای تشکیل دولت سیزدهم، تحت پوشش بیمه پایه قرارگرفتن هزینه‌های درمان ناباروری و نازایی، در میان اولین مصوبه‌های هیات وزیران قرار گرفت. کمتر از یک سال بعد از ابلاغ این مصوبه به وزارت بهداشت، وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی و سازمان برنامه‌ و بودجه، هیات‌وزیران در اجرای تبصره (۳) ماده (۴۳) قانون جوانی جمعیت، ضوابط پوشش بیمه‌ای خدمات ناباروری را تصویب کرد. تا روند درمان بیش از سه‌میلیون زوج نابارور تحت پوشش بیمه قرار بگیرد.

پس از آن «علی بهادری جهرمی» سخنگوی دولت از همگانی شدن بیمه ناباروری خبر داد. و گفت: «همه مراکز درمانی و بیمارستان‌های ارائه‌دهنده خدمات درمان ناباروری موظف به عقد قرارداد با سازمان‌های بیمه‌گر پایه هستند.  تمدید پروانه این مراکز و بیمارستان‌ها منوط به عقد قرارداد با بیمه‌های پایه خواهد بود. سازمان بیمه سلامت مکلف است راجع‌به پوشش بیمه‌ای همه زوجین نابارور فاقد بیمه پایه اقدام کند.» براساس این مصوبه از این پس هزینه‌های درمان زوج‌های نابارور در مراکز دولتی تا ۹۰ درصد و در مراکز خصوصی تا ۷۰ درصد براساس تعرفه بیمه سلامت پرداخت می‌شود.

براساس معیار‌ها و استاندارد‌های جهانی هزینه‌های درمان ناباروری می‌بایست زودتر رایگان میشد

همگانی شدن بیمه خدمات درمان ناباروری از دو جهت حائز اهمیت است، اول آن که بر خلاف اقداماتی مانند حذف آزمایشات غربالگری و محدود ساختن امکانات پیشگیری از بارداری، برای تحقق سیاست‌های جمعیتی یک راه مطلوب، منطقی و زودبازده است و دوم اینکه از آسیب‌های معضل ناباروری که زندگی سه‌میلیون زوج و جمعیتی نزدیک به 10 میلیون نفر را در کشور تحت‌الشعاع قرار داده، کاسته خواهد‌شد. و دغدغه خانوار‌هایی که می‌بایست متوسط درآمد‌های یک سال خود را صرف درمان مشکل ناباروری خود کنند. تا بتوانند به داشتن فرزند امیدوار باشند را برطرف سازد.

در این گزارش ضمن پرداختن به معضل ناباروری، عوامل بروز آن و آمار زوج‌های نابارور در کشور، به چرایی لزوم حمایت مالی دولت از زوج‌های نابارور و مثل همیشه چالش‌های بیمه‌ها در اجرای این تصمیم پرداخته و با کمک بررسی‌های آماری و استمداد از کارشناسان این حوزه سعی می‌کنیم نگاه دقیقی به این تصمیم اخیر دولت سیزدهم داشته باشیم.